Pływak płynący “delfinem” Styl motylkowy (motylek, delfin) – styl pływacki, charakteryzujący się jednoczesnym ruchem nad wodą obu rąk oraz odbijaniem się obiema nogami. Na jeden ruch ramion przypadają dwa odbicia nogami. Ciało musi pozostawać w pozycji na piersiach. Ramiona muszą być przenoszone jednocześnie, nad powierzchnią wody do przodu, a następnie równocześnie do tyłu. Wszystkie ruchy nóg muszą być wykonywane w sposób równoczesny. Styl motylkowy jest uważany za najtrudniejszy z czterech podstawowych stylów pływackich. Styl motylkowy wymyślił w 1935 roku, fizyk Volney Wilson, który w czasie studiów zanalizował ruchy pływających ryb. W 1938 roku płynąc delfinem wygrał eliminacje olimpijskie, ale został później zdyskwalifikowany, ponieważ styl był nowy i oficjalnie nie uznany. Dawniej (na początku) technika stylu motylkowego różniła się od współczesnej. Układ rąk wyglądał identycznie jak teraz, ale nogi pracowały tak jak w stylu klasycznym, czyli żabce. Technika pływania stylem delfin została zaczerpnięta z naturalnego ruchu delfinów w wodzie. Jest to złożony i trudny do skoordynowania ruch. Dla ułatwienia wyobrażenia ruchu dobrze jest zademonstrować pełen styl i poszczególne ćwiczenia w wodzie, a także nauczyć pracy nóg i rąk na lądzie. W pływaniu delfinem ułożenie ciała ulega nieustannym zmianom. Następują one w wyniku pionowych ruchów tułowia oraz współdziałającą pracą nóg. Cały ruch falisty rozpoczyna się od głowy po nogi. Jest to styl najpóźniej opracowany, oficjalnie zaprezentowany w 1952 roku. Szybszy od niego jest tylko kraul. Styl motylkowy jest bardzo efektowny, lecz wymaga siły, koordynacji ruchów i umiejętności “falowania” w wodzie. Jest to najtrudniejszy styl pływacki do opanowania.
